Gerard: “Toen ik net klaar was met mijn theaterprogramma Lijflied, begonnen direct de voorbereidingen voor de opvolger. Lijflied stond grotendeels in het teken van het einde van mijn relatie en uitgerekend voor het lied dat daar het meest over ging kreeg ik de Annie M.G. Schmidtprijs 2011. Dat was best een vreemde gewaarwording eigenlijk. Mijn nieuwe programma ALLEZ moest anders worden, lichter vooral. Mijn ontmoeting met Frank, mijn nieuwe vriend, heeft daar alles mee te maken. Maar echt veel nieuwe liedjes kwamen er helaas niet. Wel waren er goeie gesprekken, over waar het allemaal over zou kunnen gaan. Vooral met Peer.”

Peer: “Gerard heb ik eigenlijk al in mijn kindertijd leren kennen. Althans, zijn werk. Mijn moeder had een LP van hem en die draaiden wij thuis eindeloos. Pas vele jaren later was ik gast in Gerards radioprogramma om te vertellen over mijn theatervoorstellingen en van daaruit is een band ontstaan, die ook tot samenwerking heeft geleid. In de voorbije jaren hebben we veel bij elkaar gezeten, veel overleg gehad en veel gesprekken gevoerd. Daarbij viel het mij op dat Gerard altijd erg enthousiast reageerde op de verhalen die ik over mijn kinderen vertelde.”

Gerard: “De eerste keer dat ik bij mijn vriend Frank thuiskwam, heb ik voor de foto van zijn drie kinderen gestaan en ik weet nog dat mij dat zeer ontroerde. Ik besefte dat ik op de een of andere manier onderdeel zou worden van een leven, waarin die kinderen een grote rol zouden spelen. Ik ben zelf nooit vader geworden en was nog nooit zo dicht bij kinderen geweest. Al moet je niet denken dat ik nu een pseudo- of stiefvader ben hoor, maar betrokken voel ik mij zeker wel. Het gemis van een eigen kind is altijd wel min of meer aanwezig geweest. Ergens knaagt toch het gevoel dat ik graag iets had willen doorgeven, zowel mijn kijk op het leven als mijn genen.”

Peer: “Wij babbelden dus over van alles, ook in de aanloop naar Gerards nieuwe voorstelling ALLEZ, en soms was er dan een onderwerp of een uitspraak waarmee hij raak schoot bij mij. In zo’n geval kreeg ik niet eens een concrete opdracht van Gerard, maar zette hij mij toch aan het werk. Ik heb hem een paar dagen na het verhaal over de kinderen van Frank de tekst van Mijn kind gestuurd. En Gerards reactie was duidelijk: hij was geroerd en wilde er graag iets mee doen. Mijn tekst is via Gerard naar Mike gegaan.”

Mike: “In 2004 trad ik op met singer-songwriter Arno Adams in Horst. Achteraf hoorde ik dat Gerard in het publiek had gezeten en dat hij genoten had van mijn pianospel. In 2012 hoorde hij mij opnieuw spelen. De dag daarop belde hij mij met de vraag of ik auditie wilde doen voor zijn band. Ik ben toen eerst naar een voorstelling gaan kijken en raakte onder de indruk van Gerards vakmanschap en dat van zijn muzikanten. Nu speel ik inmiddels twee jaar mee en dat doe ik met veel liefde.”

Mike vervolgt: “In de voorbereidingstijd van de voorstelling ALLEZ kreeg ik via Gerard de tekst van Mijn kind en daar ben ik mee aan het werk gegaan. En muziek schrijven, dat gaat er bij mij vrij ouderwets aan toe. Dan zit ik achter mijn vleugel met pen en papier en noteer ik de noten. Later voer ik het geheel in op de computer om er een leesbare partituur van te maken. Daarnaast gebruik ik de memorecorder van mijn telefoon vaak als schetsboek. Bij Mijn kind heb ik geprobeerd om zo goed mogelijk de sfeer van de tekst in de muziek weer te geven.”

Gerard: “Het lied moest voor mij niet te zwaar worden. Het is niet zo dat ik een man ben die dagelijks treurt omdat hij geen kinderen heeft. Het gaat mij veel meer om het bijzondere gegeven dat je iemand kunt missen die er nooit is geweest. De eerste muzikale versie van Mike nodigde Peer uit om de tekst van het refrein nog wat aan te passen. Daarna hebben Mike en ik nog wat schaafwerk verricht. Zo is uiteindelijk een lied ontstaan dat zowel het gevoel van gemis raakt, als de verwondering verwoordt. En hoe lekker is het dan als je die mannen op een dag kan bellen met de mededeling: ‘Ik heb heel goed nieuws en jullie moeten 6 april vrijhouden.’ Dat is fantastisch natuurlijk!”